Non son unha contadora de contos, este termo gustoume e copieino dun capítulo de "Contos da tía Sebastiana, que escribín hai algúns anos.
O único que sei é que me chamo Chelo, e que gosto de escribir. Empecei esta afección facendo contos personalizados para nenas e nenos da familia, e de familias amigas.
Un paso adiante e fun creando personaxes imaxinarios, pareceume mais doado que acomodar o conto a quen xa tiña unha pequena ou grande historia.
Un paso adiante e fun creando personaxes imaxinarios, pareceume mais doado que acomodar o conto a quen xa tiña unha pequena ou grande historia.
Aqueles contos quedaron gardados na barriga do ordenador, uns durante anos e outros algo menos, ata que un día quixeron sair
¡¡¡ESTAMOS CANSOS DE ESTAR AQUÍ DENTRO!!!
Non quedaba outra que tentar de liberalos
¡¡e aquí me tedes quitando de un en un!!
As mellores leccións aprendidas foron de todos os nenos e nenas cós que compartin tantas horas de convivencia, os seus xogos e a súa imaxinación, foron de moita axuda .
estafotofoi obtida de..MASVALESABER
Son unha mestra de infantil xubilada , e sinto como se herdara ese antigo e fermoso costume das avoas, ainda sen selo, de contar historias, antes ó carón do lume e hoxe dun xeito mais moderno.O calor da tenrura, non cambia, sempre é o mesmo.
foto escollida da páxina la mente es maravillosa
As ilustracións son coas súas fotos ou montaxes de situacións familiares. Por esta razón non van ser vistos neste blog.
Como carezo da habilidade deste "pintor" para ilustrar os contos que escribo, teño que recorrer a outros medios como baixar fotos publicadas en internet, poñendo sempre a súa procedencia, ou as do meu arquivo persoal.
¡Y finalmente vio la luz! Me encanta tu tesón, tus ganas y tu determinación para que este blog tomara forma, aunque costara algo más de lo previsto. Pero sobre todo me encantan tus historias y tu forma de contarlas. No lo dejes nunca.
ResponderEliminargracias Nieves , tu comentario me dá energía para seguir con mis historias
ResponderEliminarBenquerida Chelo, non sei a que ule un conto, pero sí sei que os teus contos ulen á paixón e ao amor que pos en todo aquelo que fas. Parabéns!!!!
ResponderEliminargraciñas Loly, como sempre dándome ánimos para vencer algúns obstáculos ainda que non sexan da miña talla
EliminarMuy buen comienzo chelo. Habrá que seguirte. besosssss
ResponderEliminarEnhorabuena Chelo. Te deseo mucho exito con tu blog !! Un abrazo, Montse
ResponderEliminargraciñas Montse, de momento confórmome con gozar con escribir algún conto
Eliminar